Wizyta u seksuologa?
06 KWIETNIA 2019
Dla wielu ludzi seksualność jest na tyle intymną i wstydliwą sferą, że w przypadku pojawiającej się dysfunkcji, rzadko korzystają z pomocy specjalisty. Jednak problemy i trudności związane z funkcjonowaniem seksualnym mocno odbijają się na psychice. Lekceważenie ich może znacznie pogorszyć stan psychiczny i negatywnie wpłynąć na relację partnerską. Z tego względu, warto przełamać strach oraz wstyd, aby w przypadku utrzymujących się problemów seksualnych zgłosić się po fachową pomoc.
Wizyta u seksuologa?
06 KWIETNIA 2019
Dla wielu ludzi seksualność jest na tyle intymną i wstydliwą sferą, że w przypadku pojawiającej się dysfunkcji, rzadko korzystają z pomocy specjalisty. Jednak problemy i trudności związane z funkcjonowaniem seksualnym mocno odbijają się na psychice. Lekceważenie ich może znacznie pogorszyć stan psychiczny i negatywnie wpłynąć na relację partnerską. Z tego względu, warto przełamać strach oraz wstyd, aby w przypadku utrzymujących się problemów seksualnych zgłosić się po fachową pomoc.
Jak przebiega pierwsza wizyta u seksuologa?
Pierwsza wizyta u seksuologa skupia się na zebraniu rutynowego wywiadu seksuologicznego, który zawiera pytania z zakresu:
- Dane ogólne (np. wiek, wykształcenie, miejsce pracy, warunki życiowe, stan cywilny);
- Zdrowie (np. ogólny stan zdrowia, przebyte i obecne choroby, nałogi, przyjmowane leki);
- Rozwój psychoseksualny (źródło uświadomienia seksualnego, identyfikacja z płcią);
- Dzieciństwo (np. środowisko rodzinne i wychowawcze, relacje emocjonalne z rodzicami);
- Okres młodzieńczy (np. edukacja seksualna, dojrzewanie biologiczne, inicjacja seksualna);
- Małżeństwo i trwałe związki (np. komunikacja, konflikty partnerskie, więź uczuciowa);
- Seksualność (np. częstotliwość ochoty na seks, masturbacji, problemy w sferze seksualnej, orientacja seksualna, preferencje seksualne);
- Inne dane (np. zainteresowania, ideał kobiecości, męskości, potrzeby i oczekiwania) [1,2].
Szczegółowo i profesjonalnie przeprowadzony wywiad seksuologiczny pozwala specjaliście ustalić przyczynę problemu oraz postawić wstępną diagnozę [3,4]. Na podstawie właściwie zlokalizowanego źródła zaburzeń seksualnych dobiera on odpowiednią metodę leczenia. Trudności związane ze sferą seksualną mogą być spowodowane czynnikami psychologicznymi, biologicznymi lub mieszanymi [1].
I co dalej ?
Jeśli z wywiadu jasno wynika, że problem ma podłoże psychogenne, pomoc psychologa seksuologa jest wystarczającą metodą leczenia. Natomiast, jeśli istnieją podejrzenia, że źródłem dysfunkcji seksualnych są czynniki niezwiązane z psychiką, zaleca się konsultację z lekarzem seksuologiem. Lekarz seksuolog rozpatruje dysfunkcję od strony medycznej i zdrowotnej. Zleca badania diagnostyczne, aby wykluczyć choroby, mogące pośrednio wpływać na sprawność seksualną. Jeśli lekarz seksuolog posiada dodatkowo specjalizację urologiczną (w przypadku mężczyzn) bądź ginekologiczną (w przypadku kobiet) może wykonać badanie somatyczne. Ma ono na celu sprawdzenie, czy dysfunkcje seksualne nie są związane z wadami w budowie anatomicznej [3,5].
PAMIĘTAJ!
Jeśli zmagasz się z trudnościami w sferze seksualnej i trudno Ci znaleźć ich przyczynę, udaj się do któregokolwiek ze specjalistów seksuologii (psychologa, psychoterapeuty lub lekarza). Po wstępnym wywiadzie, seksuolog ustali źródło zaburzeń i jeśli będzie obejmowało ono jego obszar pracy- zastosuje właściwą metodę leczenia, jeśli natomiast źródło nie będzie mieściło się w zakresie jego pracy- zaleci skontaktowanie się z innym specjalistą w tej dziedzinie.
Metody leczenia zaburzeń seksualnych
ŹRÓDŁO PROBLEMU – CZYNNIKI PSYCHOLOGICZNE. W przypadku dysfunkcji seksualnych o podłożu psychologicznym, właściwą metodą leczenia jest podjęcie psychoterapii. Jej celem jest minimalizacja lęku i innych problemów obciążających psychikę [1].
ŹRÓDŁO PROBLEMU – CZYNNIKI BIOLOGICZNE. Jeśli istnieje choćby podejrzenie, że za trudności seksuologiczne odpowiadają czynniki zdrowotne, skuteczną pomocą w przypadku pojawiających się dysfunkcji seksualnych jest diagnostyka i leczenie chorób somatycznych (jeśli takowe występują) oraz dokładna analiza stosowanych aktualnie leków, gdyż niestety wiele z nich wpływa negatywnie na sprawność seksualną [3-5].
ŹRÓDŁO PROBLEMU – CZYNNIKI MIESZANE. W pierwszej kolejności należy skupić się na zdiagnozowaniu oraz leczeniu chorób somatycznych, następnie po wdrożeniu odpowiednich leków podjąć psychoterapię.
Ponadto, niezależnie od podłoża problemów, wskazana jest także zmiana stylu życia, której celem jest eliminacja bądź minimalizacja czynników, pośrednio wpływających na wystąpienie zaburzeń seksualnych. Przede wszystkim zmiana ta powinna dotyczyć wprowadzenia zbilansowanej diety oraz systematycznej aktywności fizycznej, rezygnacji z substancji szkodliwych (papierosy, narkotyki, dopalacze, sterydy), ograniczenia spożywania alkoholu oraz zadbania o odpowiednią ilość snu i odpoczynku. Dostosowana do wieku oraz indywidualnych potrzeb modyfikacja stylu życia zapewnia nie tylko poprawę funkcjonowania seksualnego, ale również ogólnego stanu zdrowia [6].
WAŻNE!
- Rozmawiaj ze swoją drugą połówką! Problemy seksualne dotyczą zarówno Ciebie, jak i Twojego partnera/ki, ukrywanie ich może pogorszyć Waszą relację.
- Poszerzaj swoją wiedzę! Edukacja seksualna ze sprawdzonego źródła pozwala lepiej poznać fizjologię własnego ciała oraz przełamywać tabu związane z seksem i seksuologią.
LITERATURA:
- Lew-Starowicz Z. (1991). Leczenie nerwic seksualnych. Warszawa: PZWL.
- Lew-Starowicz Z. (2018). Wywiad seksuologiczny. W: M. Lew-Starowicz, Z. Lew Starowicz, Skrzypulec-Plinta (red.), Seksuologia. Warszawa: PZWL.
- Lew-Starowicz Z. (1997). Leczenie zaburzeń seksualnych. Warszawa: PZWL.
- Lew-Starowicz M., Lew-Starowicz Z., Skrzypulec-Plinta, V. (2018). Seksuologia. Warszawa: PZWL.
- Kratochvil S. (2002). Leczenie zaburzeń seksualnych. Warszawa: Wydawnictwo ISKRY.
- Lewitt-Dzielak A. (2014). Wpływ sposobu odżywiania się i aktywności fizycznej na potencję i seksualność. Przegląd Seksuologiczny, 39, 9-16.